Satılık Uzay Çağı Robotu

Yakın zamanda satışa çıkan biraz eskimiş uzay çağı robotunun açık arttırmada fiyatı 80 bin dolardan başlıyor. Yıldız Savaşları serisinde bulunan droidC3PO’nun perişan halde olan kuzeni gibi görünen mafsallı manken (PDAD) 1960'larda NASA için geliştirilen IIT Chicago Araştırma Enstitüsü'nde uzay giysilerini test etmek için tasarlanmıştır. Massachusetts eyaletindeki Cambridge müzayedelerinde en popüler 100 parçasından biri olacak.

A- A+

22.09.2016 tarihli yazı 8016 kez okunmuştur.

Basınçlı takım elbise giymek için hoş olmayan durumlar vardır. Şişirildiğinde kolay hareket edilmez. Hatta bazılarında hareket etmek neredeyse imkansızdır. İlk basınçlı elbiseler yüksek irtifa bombardıman mürettebatı için tasarlanmıştı ve amacı kabinde aniden boşalan basınçta onların hayatını kurtarmaktı. Koltuklarda acil durum elbiseleri insanlar için uygun olduğundan daha fazla harekete imkan vermesine gerek yoktu.

►İlginizi Çekebilir: Robot Kolu Nedir? Nasıl Çalışır?

İlk ABD insanlı uzay görevlerinde uçuş boyunca oturarak geçirdiği Mercury astronotları için iyi oldu. Ancak bir sonraki İkizler Takım Yıldızı görevinde astronotlar, uzay aracını terk edecek uzay yürüyüşleri yapmaları gerekliydi ve Apolloda onları ayın yüzeyinde yürürken ve çalışırken görürdünüz. Bu yüzden daha iyi bir şeye ihtiyaçları vardı. Bu, yeni uzay elbiselerini geliştirmek gerektiği ve daha fazla test yapmak anlamına geliyordu. Ancak ne yazık ki bu basınç, elbise için uygun değildi. Onlar karmaşık mühendislik parçalarıydı. Bir insan için rahat olup olmadığı hakkında nasıl bilgi verebilirdiki. Bir mühendisin ihtiyacı olan hassasiyet ve doğruluk ile ilgili tüm kuvvetlerin göstergesi olamazdı. Buna ek olarak gönüllerle birlikte test basınç elbisesi yorucu ve eziyetli olabiliyordu.

►İlginizi Çekebilir: NASA 8 Fantastik Poster ile Mars Kaşiflerine Çağrıda Bulundu

22 Mayıs 1963'ten 31 Temmuz 1965’e kadar çalışıldı ve sonunda PDAD projesi ile basınçlı elbiseyi kullananlar için bir robot yapmaya karar verildi. Bu proje mühendisler için gerekli bilgiyi sağlayacaktı Elbisenin içine sığması gerekliydi. Farklı boylarda elbiselerin içine uyacak şekilde ve bir insan gibi hareket etmesi için ayarlanabilir parçaları olmalıydı.

Sonunda 104 kg ve 35 hareketi taklit edebilen bir robot meydana geldi ve elbise tarafından oluşturulan kuvvetleri ölçmek için ortak sensörleri vardı. PDAD kalçasını döndürebilir, kollarını ve bacaklarını yükseltip alçaltabilir, omuzlarını silkebilir, yumruklarını sıkabilir ve tokalaşabilirdi. Ancak yürürken dengesini sağlamak mümkün değildi. Bu yüzden bir çerçeve üzerinde asılı olarak zaman geçirmişti.

PDAD bir operatör tarafından kontrol ediliyordu ve yer kazanmak için harici elektrik ve hidrolik sistem kullanıyordu. Ayarlanabilir Bacakları ve gövdesi olduğundan dolayı robotun yüksekliği 165 cm'den 188 cm'e kadar uzayabiliyordu. Bu yüzden, bu ölçü 1960’ların Amerikan ordusundaki erkeklerin %95'ine karşılık gelebilirdi. Bu arada, mekanik ve çıkarılabilir alüminyum cilt içindeki naylon tüp dolaşım sistemi sızdırmazdı ve cam elyaf kafası vardı. Belirgin bir hava vermek için robota neopren elbise ve botlar takıldı.

Geliştirilmesi iki yıl sürmesine rağmen maliyeti 175 bin dolar olan iki robot asla hizmete girmedi. Hizmete girmemesinin nedeni ise hidroliklerden yağ kaçırdığı içindi. Bir diğer neden de neopren elbiseydi ve mühendisler bu sorunun asla üstesinden gelmedi. En sonunda projenin mali kaynakları kesildi. Robotlardan biri Smithsonian Ulusal Hava ve Uzay Müzesine diğeri ise Maryland Üniversitesine yollandı. Daha sonra buradan da fazlalık olarak satın alındı.

Satış için daha iyi günler görmüştü. Yarım yüzyıl sonra ön kollarından birini kaybetmiş kabloları zarar görmüş ve genellikle çok eskimiştir. Ama yine de Uzay Çağı tarihinin çok ilginç bir parçasıdır. Satın almayı düşünürseniz seçkin müzayede 15 Eylül-25 Eylül arasındadır.

Kaynak:

►newatlas.com

Yazar: Zafer Akgül