Haberleşme  ağlarında  transmisyonu  sağlamak  amacıyla  aşağıdaki  iletim  ortamları  kullanılır ;

►    Metalik  kablo  (Koaksiyel  kablo  yada  çok perli bakır kablolar)
►    Fiberoptik  kablolar
►    Uydu  sistemleri
►    Mikrodalga yer linkleri  (Radyolinkler)

Bu  iletim  ortamlarının  hangisinin  tercih  edileceği ; transmisyon  için  gereken  mertebe , iki  merkez  arasındaki  uzaklık , fiyat , güvenlik  ve  yeryüzü  şekilleri  gibi kriterler  göz  önünde  bulundurularak  belirlenir .
   

Radyolink  sistemlerinin  temel  öğesi  olan  mikrodalgalar  Elektromanyetiktir . İletkenin  içinde  akan  alternatif  akım , etrafında  değişken  bir  elektrik  akımı  üretir . Bu elektromanyetik  alan  her  yarım  dalga  boyunda  bir  polarite  değiştirerek  antenden  yayılır . Radyo  antenleri  aynı  zamanda  ters  yönde de  çalışır . Elektromanyetik  geçtiğinde  antende  bir  voltaj  oluşur (endüktans) .

 

 

Şekil - 1
 

   
Şekil – 1  de  bir  elektromanyetik  sinyalin  Elektrik alan  bileşeni  ile  Manyetik  alan  bileşeni  arasındaki  açısal  ilişki  gösterilmektedir . Her iki  alan  bileşeni  arasında  90o fark  vardır  ve  sinyalin  polaritesi  elektrik  alan  bileşeninin  yer  düzlemiyle  olan  durumuna  göre  isimlendirilir . Yukardaki  şekilde  elektrik alan  bileşeni  yer  düzlemine  diktir , dolayısıyla  bu  radyo  dalgasının  polarizasyonu  dikey (vertical)  dır.
    

Sayısal  radyolinkler  kodlanmış  bilgi  işaretini  noktadan  noktaya  iletirken  elektromanyetik  mikrodalgaları  kullanırlar . Mikrodalga  linkleri  temel  olarak  linkin  bir  ucunda  vericiyi  diğer ucunda da alıcıyı  kapsar . Alıcı  ile  verici  arasındaki  uzaklık optik  görüş  olmak  şartıyla  80  Km  ye  kadar  çıkabilir . Eğer  daha  uzak  mesafeli  linkler  kurulması  gerekiyorsa  tekrarlayıcı  istasyonlar  kullanılır . Tekrarlayıcı  istasyonların  kullanılmadığı  linkler  tek hoplu  bir  yada  daha  fazla  tekrarlayıcının  kullanıldığı  linklere de  çok  hoplu  linkler  denir .
 

 

Şekil - 2

 

Transmisyon  ortamında  taşınacak  olan  bilgi  işareti  çoğunlukla  insan  sesinin  elektriksel  bilgisidir . Bu  sinyal 300 Hz  ile   3400 Hz  arasında  limitlendikten  ve  8 Khz lik  örnekleme  sinyali  ile  çarpıldıktan  sonra  doğrusal  olmayan  kuantalama  işlemine  tabi  tutulur . Kuantalama  bölgesindeki  8 bitten  oluşan  digital  karşılığı  elde  edilen  sinyal  Logic 1  ve  Logic 0  lardan  oluşan  bit  katarı  haline  dönüşmüş  olur .
    

Her  biri  64 Kbit / s  hızındaki  kanallar  ITU-T  önerileri  doğrultusunda  çoğullanır . PDH  tekniğine  göre  çoğullama  mertebeleri  şöyledir ;

►    30  adet  64 Kbit / s  hızındaki  kanal  TDM  (Time Division Multiplex – Zaman Bölmeli Çoğullam) tekniği  ile  çoğullanarak  2,048  Mb/s  çerçevesi  elde  edilir .
►    4  adet  2,048  Mb/s (2 Mb/s)  , senkronizasyon  ve  alarm  bilgileri  eklenerek  8,448  Mb/s  çerçevesi  elde  edilir .
►    4  adet  8,448  Mb/s (8 Mb/s)  , senkronizasyon  ve  alarm  bilgileri  eklenerek  34,368  Mb/s  çerçevesi  elde  edilir .
►    4  adet  34,368  Mb/s (34 Mb/s)  , senkronizasyon  ve  alarm  bilgileri  eklenerek  139,264  Mb/s  çerçevesi  elde  edilir .


İşletme de  pratik  olması  açısından  mertebelerin  virgülden  sonra  gelen  kısımları  söylenmez  yuvarlanarak  en  yakın  tamsayılar  ile  ifade  edilir . 2  ,  8  ,  34  ,  140  Mb/s  gibi .


 Şekil – 2  de  ITU  (International  Telecommunications  Union  - Uluslar arası  Telekomünikasyon  Birliği)  önerilerine  göre  PDH  tekniğine  göre  uygulanan  çoğullama  mertebeleri  gösterilmektedir . Her  çoğullama  basamağının  çıkışı  bir  üst  basamağın  girişi  olarak  kullanılabildiği  gibi  direk  olarak da  transmisyon  ortamına  verilebilir .
    
 

Şekil – 3